Where once we kissed a man That man was forced demand I have to tell you dear Death has me on my breezes My dear, she touched my skin And all she did she touched my skin Where once we kissed a man That man was forced demand Still I’m holding out my hand Started my heart on demand He’s the ghost that haunt me too And it’s me and you, all Bat for Lashes is a pseudonym of Brighton, UK, based singer-songwriter / multi-i… Read Full Bio ↴Bat for Lashes is a pseudonym of Brighton, UK, based singer-songwriter / multi-instrumentalist / visual artist Natasha Khan (b. 25 Oct 1979, in Hertfordshire, England). She made her debut with The Haunted Man is Bat for Lashes' third studio album. It was released on 12 October 2012 through Parlophone. The album took 3 years to be finished as Natasha Khan felt she needed time after her Crafting a mystical indie-rock sound that drew comparisons to Kate Bush and Björk, Bat for Lashes is the project of Natasha Khan. Born into the Khan family of squash players -- which included her father Rahmat and her grandfather Nasrullah -- the hal read more. top albums Flaunting one’s flesh can seem like a lazy way of getting a few column inches by popping the odd pair of pervy eyeballs out of their sockets. For someone whose last album occasionally ponged of jurus gambar senam dasar psht 1 90. Bat For Lashes: The Haunted Man [2CD]Bat For Lashes: The Haunted Man (Standard) [1CD] Lista utworów1. Lilies - Bat For Lashes 2. All Your Gold - Bat For Lashes3. Horses Of The Sun - Bat For Lashes 4. Oh Yeah - Bat For Lashes 5. Laura - Bat For Lashes 6. Winter Fields - Bat For Lashes7. The Haunted Man - Bat For Lashes 8. Marilyn - Bat For Lashes 9. A Wall - Bat For Lashes 10. Rest Your Head - Bat For Lashes 11. Deep Sea Diver - Bat For Lashes stan produktu:Produkt ORYGINALNY. Płyta zupełnie NOWA. (w przypadku konieczności zabezpieczenia dysku przed wypadnięciem folia fabryczna zostaje zmieniona) Opublikowano: 2016-07-29 15:21:43+02:00 · aktualizacja: 2016-07-29 16:10:24+02:00 Dział: Kultura Kultura opublikowano: 2016-07-29 15:21:43+02:00 aktualizacja: 2016-07-29 16:10:24+02:00 fot. okładka płyty Bat for Lashes powinna być znana miłośnikom ambitnej alternatywy. Ta brytyjska, o pakistańskim pochodzeniu, wokalistka, wydała właśnie czwarty album zatytułowany „The Bride”. O ile dwa pierwsze albumy, wydany dziesięć lat temu „Fur and Gold” i późniejszy o trzy lata „Two Suns”, były intrygującymi dziełkami, to od poprzedniego wydawnictwa – „The Haunted Man” – Bat for Lashes popadła w kryzys. Jego objawem jest też najnowsza płyta wokalistki, zatytułowana „The Bride”. Po raz pierwszy artystka próbowała zmierzyć się na niej z albumem koncepcyjnym, zawierającym jedną spójną opowieść. I cóż, taka się tutaj pojawia, a dotyczy tytułowej panny młodej, która jadąc na ślub, traci narzeczonego w wypadku samochodowym. Trudno wybrnąć z tak przesadzonej koncepcji, samemu nie popadając w przesadę. Wydumana historia, mająca wyciskać łzy z oczu słuchaczy, zderza się tutaj z równie wydumaną i nieciekawą muzyką. A grzechem głównym „The Bride” okazuje się nuda. Ta ostatnia jest skutkiem dość odważnego odejścia od rytmu. W większości utworów ten pojawia się dość nieśmiało, albo nie jest podkreślony wcale. W rezultacie otrzymujemy różnorodne plamy dźwiękowe, podkreślane przez charakterystyczne i znane już z poprzednich albumów dźwięki harfy. Taka koncepcja, znana już z wydawnictw sygnowanych w latach 80. logiem wytwórni 4AD, nie wystarczy, aby nagrać intrygujący album. Bo faktycznie, da się wychwycić na „The Bride” wątki i rozwiązania słyszane już wcześniej, chociażby w projektach takich jak His Name is Alive czy This Mortal Coil (na przykład w „Land’s End”). Same inspiracje nie gwarantują jednak dodatniej wartości płyty. Co charakterystyczne dla Bat for Lashes, nadal słychać w jej muzyce surrealistyczną atmosferę amerykańskiej prowincji, żywcem wyjętą z twórczości Davida Lyncha. Najlepszym przykładem takiego utworu jest „Sunday Love”, który mógłby znaleźć się na pierwszych dwóch albumach artystki. Słychać w nim i żwawszy rytm, i w końcu jakąś interesującą melodię. A to przecież już piąta piosenka na płycie! Przyznać trzeba jednak, że sama oprawa instrumentalna jest dość ambitna. Na płycie pojawiają się różne instrumenty. Oprócz obowiązkowej harfy, często słychać gitarę basową, która podkreśla przestrzeń utworów. Często pojawia się fortepian, który nadaje neoklasycznej atmosfery, a niejednokrotnie usłyszeć można rozmyte plamy syntezatorów, tak że brzmienia akustyczne łączą się z elektronicznymi, co jest dziś znakiem rozpoznawczym tego typu muzyki alternatywnej. Przyznać również trzeba, że Bat for Lashes i tak robi ciekawszą muzykę niż hołubiona przez media Lana Del Rey. I niektóre dźwięki na „The Bride” mogą kojarzyć się z wymienioną wyżej wokalistką. Choć, aby być sprawiedliwym, dodać trzeba, że to raczej Del Rey inspiruje się Bat For Lashes. Dodatkowo da się na „The Bride” usłyszeć dość niepokojące dźwięki zbliżające muzykę artystki do ambientu, chociażby w „Widow’s Peak”. Tylko, że nadal nie można odeprzeć wrażenia nudy i pewnej pretensjonalności, której powodem są teksty: poetyckie, ale w złym tego słowa znaczeniu. Od smutku i melancholii blisko więc do znudzenia. Za sprawą małego zróżnicowania utworów i mało ciekawych melodii „The Bride” w miarę słuchania coraz mniej zajmuje, a coraz więcej nuży. Nie pomijam faktu, że z pewnością taka była koncepcja tego albumu: miał być on smutny, melancholijny i rozpaczliwy. Ucierpiała na nim nie tylko tytułowa panna młoda, ale przede wszystkim muzyka, w której próżno szukać intrygujących rozwiązań z „Fur and Gold” czy „Two Suns”. Panną młodą nie ma się co przejmować, w końcu to tylko figura literacka, szkoda zaś dźwięków, które tchną banałem i do których nie chce się wracać. Bat for Lashes, The Bride, Parlophone Records, 2016. 3/6 Michał Żarski Publikacja dostępna na stronie: Flaunting one’s flesh can seem like a lazy way of getting a few column inches by popping the odd pair of pervy eyeballs out of their sockets. For someone whose last album occasionally ponged of the Emperor’s New Clothes, though, the image of a starkers Natasha Khan on the cover of ‘The Haunted Man’ feels pertinent. In ‘Two Suns’ she masqueraded as a swashbuckling soul who could spin you a helluva yarn about swords’n’sorcery fancy. But, once all the showy things had lost their sparkle, there wasn’t much left other than wafty posturing. All this shedding of clothes, then, is no risqué crack at setting tongues-a-wagging. It’s a (near) full-frontal mission statement that the now 32-year-old Bat For Lashes is bauble-free and (fingers crossed) back-to-basics. Except, of course, that Khan doesn’t really do back-to-basics or spit and sawdust simplicity. Perish the thought. And so while ‘The Haunted Man’ deals in less trinkets than its predecessor, it’s not scant in splendour. Instead, for large swathes, it’s like being plunged into a fairytale soundtracked by skin-prickling electro and populated by downtrodden sods hunting for breadcrumbs of comfort. “I was empty as a grave,” sings Khan on the glacial and icy ‘Lilies’, until the gloom’s dispersed by warm, washed-out synths and her happy-ever-after cry of “thank God I’m alive“. Elsewhere, lead single ‘Laura’ remains a masterclass in bruised-and-brittle balladry that’s capable of squeezing a tear out of a glass eye. But it’s eclipsed by ‘All Your Gold’ – a tale of a dame who, like the dilly-dallying protagonist of ‘What’s A Girl To Do?’ finds herself stuck in a loveless relationship while pining for another loin-stirring suitor of days-gone-by. “Never see a big church steeple/When I call you on the phone,” she frets, before the lush Technicolor fuzz of the chorus explodes into life. There’s heartbreak in the twitching insomnia of the title track, too, but ‘The Haunted Man’ is far from stripy-socked emo mithering. ‘A Wall’ is a declaration of doe-eyed devotion that mixes twinkling, Talk Talk-tinged melodies and lush, cotton-cloud synths, while ‘Oh Yeah’ makes like the bizarre lovechild of Kate Bush’s ‘Cloudbusting’ and Madonna’s ‘Like A Prayer’ as Khan indulges herself in some sauciness and yelps: “Here am I/Looking for a lover to climb inside“. But, alas, there’s a villain lurking inside every fairy tale. And it’s Khan’s occasional lapses into wishy-washiness and humdrum insipidity that scuppers her plot, the moments where the wild-eyed wonder vanishes and, for all the talk of in-the-buff posing, she becomes oddly buttoned up. On the mawkish claptrap of ‘Marilyn’, say, or the overwrought handwringing of ‘Rest Your Head’, the album feels more Sister Prim than Brothers Grimm. But after three years out of the game, it’s still a semi-stonking return. Not even the dimmest set of peepers could fail to spot that, despite the odd spot of dulled colour, she’s peddling some pretty flashy wares this time round. Ben Hewitt Ocena wątku: 0 Głosów - 0 Średnio 1 2 3 4 5 adik 303 Unregistered Bat For Lashes - The Haunted Man Nowy album Natashy Khan będzie nosić tytuł "The Haunted Man" i zostanie wydany 15 października. Już się nie mogę doczekać 06:53 PM adik 303 Unregistered RE: Bat For Lashes - The Haunted Man Mnie tam ciekawi, czy Youtube pokaże jej koncert Na pewno bym ogladał! 09:56 AM thestranglers Moderator Liczba postów: 27,455 Dołączył: Dec 2014 RE: Bat For Lashes - The Haunted Man No właśnie nie pokaże. Dzisiaj będzie Cool Kids of Death, Brygada Kryzys i retransmisja Soji i Gogol Bordello. Dotychczas oglądałem The Kills, Yeasayer, The Ting Tings, Izę Lach, Pendereckiego, Jamie Woona, L. Stadt, Toro y Moi, Bloc Party. To dzisiaj dobiję do dychy, nie wiem czy robić jakieś podsumowanie tego bo pewnie ktoś i tak był live i lepiej o tym opowie 10:21 AM adik 303 Unregistered RE: Bat For Lashes - The Haunted Man Szkoda ;_; Live był Kordian, ale tylko w czwartek Ja oglądałem tylko The Kills. Miałem jeszcze Woona, ale zapomniałem i Julię Marcell, ale do wpół do drugiej mi się nie chciało siedzieć. 07:58 PM adik 303 Unregistered RE: Bat For Lashes - The Haunted Man I w końcu był koncert, ale go ominąłem. YAFUD! 11:21 PM adik 303 Unregistered RE: Bat For Lashes - The Haunted Man Wszedłem na forum by o tym napisać, ale mnie wyprzedziłeś Okładka mi się nie podoba. 10:04 PM adik 303 Unregistered RE: Bat For Lashes - The Haunted Man Pisałem już, że aktualnie mimo wielkich chęci, nie mam możliwości przesłuchania żadnej z nowości muzycznych A przy moim szczęściu wydają akurat The xx, Bat For Lashes, No Doubt... wszyscy których lubię :roll: Aż dziw, że od Florencji nie pojawiło się jakieś nowe nagranie 10:32 PM adik 303 Unregistered RE: Bat For Lashes - The Haunted Man Taki scenariusz jest niepokojąco prawdopodobny Zwłaszcza, że do tego czasu to w aktualnej poczekalnii zostanie ~5 utworów, a jak na moją listę to to jest już niedobór 10:45 PM Szymek79 Moderator Liczba postów: 36,471 Dołączył: Sep 2010 RE: Bat For Lashes - The Haunted Man 06:10 PM adik 303 Unregistered RE: Bat For Lashes - The Haunted Man Świetne! Dużo lepsze niż 'Laura' 09:19 PM adik 303 Unregistered RE: Bat For Lashes - The Haunted Man Cytat:Nicki & Dove Niki & The Dove! No cóż ja akurat jestem fanem smętnej/posępnej elektroniki więc mnie może przekona 07:02 PM Szymek79 Moderator Liczba postów: 36,471 Dołączył: Sep 2010 RE: Bat For Lashes - The Haunted Man 10:37 PM adik 303 Unregistered RE: Bat For Lashes - The Haunted Man Marylin lepsze, ale Laura gorsza 07:32 PM Podobne wątki Wątek: Autor Odpowiedzi: Wyświetleń: Ostatni post Ariel Pink's Haunted Graffiti - Mature Themes saferłel 2 1,038 10:50 AM Ostatni post: thestranglers Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości [xrr rating= there are differences between The Haunted Man and Natasha Khan’s past efforts under the Bat for Lashes moniker, they’re minor. No significant adjustments to the basic sound over 2009’s Two Suns and debut Fur and Gold were made. The Kate Bush comparisons hold. Powerful opener “Lilies” and standout “Winter Fields” display the same vocal aplomb and dazzling melds of disparate stylistic touches equal to career highlights “Glass” and “Prescilla.” Early ear candy “All Your Gold” skips along with a simple rhythm but, like “Rest Your Head,” inflates by its close, echoing a common, dramatic character of the Bat for Lashes aesthetic. “A Wall” is lively and electro-infused, swamped by bubbling lights in a revolving synth line and goopy textures. After Khan takes a few bold optimist stances (“Where you see a wall/ I see a door”) and wryly declares, “Inside his mouth I lick the scars,” vocals bounce in from the background and flood a fleeting outro. But where her 2006 debut’s rough hewn minimalism and Two Suns’ polished bombast played up the distinct character of each track, The Haunted Man is more streamlined. Tidy hooks leak out sugary textures. The songs’ pop conventions, having shed some of the stylistic mélange layered on them previously, are more prominent. Or would be, as a murk permeates the album and much of it moves at a relaxed pace. Even the stunning “Winter Fields,” save for high-flying strings and Khan’s equally soaring vocal turn, meanders. Khan wrings every ounce of pathos from already emotionally charged lines such as, “Under the stairs taps the metronome/ The diver suit that we’ve all outgrown/ I need to get to where the wild things roam” and slung low woodwinds and timpani are lent the accent of an owl’s cry. The additional detail of a slow breath cycle beating deep in the mix might be a seemingly bold choice, but it occurs against a backdrop more modulated than the polarization of prior outings. Often Khan’s music paints landscapes of symbols and archetypes, celestial bodies, doppelgangers, dreams, horses, deserts, haunted men and a “Travelling Woman.” Khan not one to scrap a working formula, The Haunted Man also employs these recurrent motifs but manages to lend them a thematic freshness. Navigating the narrow straits and shallows of this man’s insides, she finds names (“Laura,” Marilyn”) inscribed on the walls of internal organs like cave paintings. Getting under the skin of her subjects, Khan’s lyrics shine a light on ex lovers and former identities drifting through the verses of each track, adopting some (“Holding you I’m touching a star/ Turning into a Marilyn/ Leaning out of your big car”) and lamenting others’ avarice (“I let him take all my gold/ And hurt me so bad/ Now for you, I have nothing left.” With each turn, her spectral contralto breathes life into them. Less positively, the indomitable grooves carved out on Fur and Gold and “Daniel” are noticeably absent from the record, an extension of the difficulty that plagued Two Suns’ second half. This leaves The Haunted Man’s back end (particularly the title track and “Deep Sea Diver”) feeling similarly unmoored, its direction muddled. The lethargic “Laura” only exacerbates this, trading on the swaying physicality of “Oh Yeah” for flat arrangements. The lead single suffers in the hands of Justin Parker, known primarily for having produced Lana Del Rey’s “Video Games.” This contribution is strongly reminiscent of the latter, drab horns languishing deep in the folds of the mix, Parker’s ear for buoying strong pop songwriting so, well, so YouTube. And the location of “Laura” in the dead center of the record provides more of a drag than the lift needed, something standouts “Winter Fields” and “Marilyn” accomplish after it. The slow piano dirges of the variety Lia Ices’ classical palette uplift Khan’s subdued approach make roll around in the dirt, like ceaseless revisits of her previous “Sad Eyes.” Elsewhere The Haunted Man can come off overwrought (“Deep Sea Diver,” “Horses of the Sun”), and a few tracks might have found better homes on an EP, rarities comp or, with a fresh take, a later LP. As of late the English music press has piled on Khan over her supposed kookiness. “Kooky” being, in the view of a critic employing it against her, “one of the most dispiriting adjectives in the English language.” In several reviews her spacey, hippy demeanor has been belabored and dissected. The Haunted Man’s Ryan Mcginley-shot album art, recreating another provocative work of the photographer’s, has been similarly examined under the microscope. As always, however, the primary focus on a Bat for Lashes record is the music: dynamic, dark, sensual, labyrinthine. Worlds wholly the creation of Natasha Khan. It may not match the theater of her first two albums, but The Haunted Man is certainly more cohesive and shows Khan shoring up already considerable skills.

bat for lashes the haunted man recenzja