Dwaj krnąbrni bracia bliźniacy uciekają z domu, by odnaleźć swojego tatę zajętego pilnowaniem księżyca. Jacek i Placek na tropie księżyca. Search form. Muzyka: Marcin Nierubiec Słowa: Michał ZabłockiŚpiewa Jacek WójcickiGościnnie: skrzypce solo i chórki: Zbigniew WodeckiProdukcja muzyczna: Grupa K.O.T.Perkus The two twins, Jacek and Placek, start out as cruel and lazy boys whose main interest is eating, eating anything, including chalk and a sponge in school. One day they have the idea of stealing the moon; after all, it is made of gold. Leszek Marek Gałysz. Director, Writer. Jacek placek i leszek rzucali czterema kostkami do gry placek wyrzucil w sumie2razy wiecej oczek niz jacek a leszek o 2oczka mniej niz placek zapisz sumy oczek wyrzuconych przez chłopców i dorysuj ile mogli wyrzucic leszek i placek. Question from @Niuniao - Szkoła podstawowa - Matematyka Jacek Dewódzki (2013) Imię i nazwisko Jacek Kazimierz Dewódzki Data i miejsce urodzenia 4 marca 1964 Lubań, Polska. Instrumenty: gitara. Gatunki: rock, alternatywa, grunge Zawód gitarzysta, wokalista, kompozytor, autor tekstów Zespoły Dżem, Revolucja, Harlem, Jacek i Placek (Jacek Dewódzki & Paweł Nawrocki) Jacek Dewódzki Kontraband jurus gambar senam dasar psht 1 90. Piosenka pochodzi ze ścieżki dźwiękowej serialu animowanego Jacek i Placek nagranej przez zespół Lady Pank. Wprawdzie nie ma teledysku do tej piosenki, ale wystarczy zamknąć oczy i przy tej muzyce wyobraźnia będzie działać sama. Świetna pozycja, pomimo upływu lat ten utwór się nie starzeje. TEKST PIOSENKI Siedmioramienna tęczo prowadź nas po krawędzi nieba w nowy świat zieleń i róż leczą serca ze wszystkich trosk po każdej z burz gdy rozbłyśnie twój złoty most siedmioramienna tęczo świeć nam świeć i nadzieję w sercu nową wznieć Będziemy biec każdą z siedmiu podniebnych dróg dopóki sie nie dopadli twój jasny łuk będziemy biec każdą z siedmiu podniebnych dróg dopóki sie nie dopadli twój jasny łuk dopóki sie nie dopadli twój jasny łuk dopóki sie nie dopadli twój jasny łuk dopóki sie nie dopadli twój jasny łuk dopóki sie nie dopadli twój jasny łuk siedmioramienna siedmioramienna siedmioramienna siedmioramienna dopóki sie nie dopadli twój jasny łuk siedmioramienna siedmioramienna siedmioramienna KONIEC PIOSENKI O DWÓCH TAKICH, CO UKRADLI KSIĘŻYC Opis Spektakl bierze udział w Konkursie na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa” realizowanym dla uczczenia przypadającego w 2015 roku jubileuszu 250-lecia teatru publicznego w Polsce. Konkurs organizuje Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Powieść o przygodach Jacka i Placka napisaną przez Kornela Makuszyńskiego w 1928 roku niewątpliwie rozsławiły adaptacje filmowe: czarno-biała Jana Batorego z 1962 roku (z udziałem braci Kaczyńskich, którzy wtedy nawet nie marzyli o karierze politycznej) i animowana z muzyką zespołu Lady Pank z 1989 roku. Kiedy przyszła kolej na teatr, po książkę sięgnął reżyser i twórca słynnych spektakli dla dzieci i młodzieży Cezary Domagała, zachęcony sukcesem innej książki Kornela Makuszyńskiego zaadaptowanej na scenę, a mianowicie Awantury o Basię (premiera w Teatrze Rampa w 2013). Wraz z kompozytorem Tomaszem Bajerskim stworzyli musical familijny O dwóch takich, co ukradli księżyc – barwną muzyczną opowieść o przygodach niesfornych, a nawet złośliwych bliźniaków z „miasteczka o skromnej nazwie Zapiecek”, którzy opuścili rodzinne strony w poszukiwaniu bogactwa i szczęścia niezwiązanego jednak z żadną uczciwą pracą... Zawarte w musicalu 23 mądre a jednocześnie zabawne piosenki idealnie oddają przesłanie Makuszyńskiego. Przypominają o tym, co jest w życiu ważne, co doceniamy dopiero w kontekście braku kogoś lub czegoś i akcentują siłę matczynej miłości, która jest w stanie pokonać wszelkie przeciwności losu. Prapremiera musicalu Domagały i Bajerskiego miała miejsce w 2002 roku w Teatrze Nowym, którego dyrektorem był wówczas Adam Hanuszkiewicz. Spotkała się wtedy z bardzo dobrym przyjęciem krytyków i publiczności. Obecna inscenizacja będzie zupełnie odbiegać od tej z przed 12 laty m. in. za sprawą Małgorzaty Szydłowskiej - autorki bardzo efektownej, współczesnej scenografii i kostiumów, nowej, współgrającej z inscenizacją aranżacji muzycznej utworów przygotowanych przez młodego kompozytora i aranżera Andrzeja Bonarka oraz choreografii Marty Domagały. W spektaklu zobaczymy cały zespół Teatru Rampa. W role Jacka i Placka wcielą się Dorota Osińska (obdarzona wspaniałym talentem wokalnym, doskonale znana widzom Rampy) oraz Michalina Brudnowska (gościnnie) . Wywiad z Reżyserem Cezarym Domagałą po premierze w Teatrze Rampa: Muzyczna zapowiedź spektaklu, kliknij i posłuchaj! Twórcy "O dwóch takich, co ukradli księżyc" wg powieści Kornela Makuszyńskiego adaptacja, reżyseria, teksty piosenek - Cezary Domagała muzyka - Tomasz Bajerski aranżacje - Andrzej Bonarek scenografia i kostiumy - Małgorzata Szydłowska choreografia - Marta Domagała Obsada JACEK Dorota OsińskaPLACEK Michalina BrudnowskaMATKA Agnieszka FajlhauerOJCIEC, TRZĘSIONKA Robert TonderaBURMISTRZ, ŁAPIDUCH Robert KowalskiBURMISTRZOWA Brygida TurowskaRZEŹNIKOWA Małgorzata Duda – KozeraPIEKARZ, DRAPICHRUST Konrad MarszałekPIEKARZOWA Joanna GórniakMUZYKANT, STARZEC Leszek AbrahamowiczKRAWIEC Piotr FurmanKRAWCOWA Kamila BorutaKOWAL, ŁAMIGNAT Julian MereŻONA KOWALA Magdalena Cwen-HanuszkiewiczRZEŹNIK, OBERŻYSTA Maciej GąsiorekSZEWC, SARADELLA Andrzej NiemirskiOSIOŁ PATAŁŁACH Piotr FurmanMORTADELLA, HERSZT ZBÓJCÓW Mieczysław MorańskiKOBIETA Z BAGIEN Dominika Łakomska/Katarzyna Kozak (dublura)POSŁANIEC, NIEBORAK Mateusz CieślakKSIĘŻYC Cezary Domagała (głos) Multimedia Recenzje W bajkowym świecieDziś często próbuje się odbierać dzieciom ich dziecinny świat i na siłę wtłaczać je w sprawy, których nie rozumieją. Dobrze, że są jeszcze twórcy, którzy nie ulegli temu szaleństwu i proponują najmłodszym przedstawienia piękne, mądre, szlachetne, pozwalające im na przebywanie w świecie baśni. Takie właśnie jest warszawskie przedstawienie wyreżyserowane przez Cezarego Domagałę, z muzyką Tomasza Bajerskiego: "O dwóch takich, co ukradli księżyc" w Teatrze o takie przedstawienia, które prócz rozrywki niosą także element edukacyjny, wychowują dzieci do miłości, do szacunku do drugiego człowieka, wskazują na podstawowe wartości, kreślą wyraźną granicę między dobrem i złem i wpajają dzieciom, że bycie dobrym, szlachetnym i prawdomównym człowiekiem jest czymś niezwykle ważnym i pięknym. A kiedy się pobłądzi, to zawsze jest możliwość powrotu na właściwą ścieżkę. Tak jak to się dzieje w musicalu "O dwóch takich, co ukradli księżyc" według powieści Kornela Makuszyńskiego. (...)Niesforni bliźniacy, Jacek i Placek, bohaterowie spektaklu "O dwóch takich, co ukradli księżyc", wyruszyli w świat w poszukiwaniu miejsca, gdzie nie trzeba pracować. Nie znaleźli takiego kraju, ale dzięki napotkanym ludziom i sytuacjom, których doświadczyli, nauczyli się doceniać wartości, które są w życiu ma formę musicalu. Duet Dorota Osińska w roli Jacka i Michalina Brudnowska jako Placek doskonale wybrzmiewają wokalnie i świetnie wykorzystują ruch. Rytmiczna muzyka i znakomita choreografia, łatwe do zapamiętania piosenki, bajecznie kolorowe kostiumy, ekspresywna gra całego zespołu tworzą niezwykle dynamiczny, bajecznie kolorowy spektakl, w który dzieci chętnie się włączają. Dominują w nim znakomite wyczucie formy, atrakcyjne obrazowanie, optymizm, humor i radość życia. Temida Stankiewicz-Podhorecka Bez lukru i banałuKiedy ma się w zespole takie aktorki jak Dorota Osińska i Michalina Brudnowska, trudno się dziwić, że Cezary Domagała po raz kolejny postanowił zmierzyć się – tym razem w Teatrze Rampa – z muzyczną interpretacją książki Kornela Makuszyńskiego „O dwóch takich, co ukradli księżyc” . Obydwie aktorki tworzą w tym familijnym musicalu role, które zarówno na poziomie aktorskim, jak i wokalnym można uznać za doskonałe. Są jak jeden organizm,co jest nie bez znaczenia w sytuacji grania nieposkromionych bliźniaków, personifikujących egoizm i lenistwo, które postanawiają opuścić rodzinne strony w poszukiwaniu wygodnego życia, kasy i szczęścia.(...)Sympatyczny duet głównych wykonawców wspiera w tej inscenizacji cały zespół aktorski, który sprawnie realizując postawione zadania, zwłaszcza jeśli chodzi o poszukiwanie charakterystyczności postaci, z tym samym sukcesem posługuje się i tańcem i śpiewem, który zawsze był mocną stroną artystów przy Kołowej. Cezary Domagała stara się zarówno w sferze aktorskiej jak i narracyjnej tego wywiedzionego z literackiej materii spektaklu, odchodzić dalekood schematyzmu, infantylizmu i pustej efektowności czy banału. Zwraca uwagę postać Księżyca, która przemawiając z offu głosem samego reżysera, staje się poprzez ingerencję w strukturę przedstawienia jakby kreatorem scenicznych wydarzeń. Muzyka Tomasza Bajerskiego, w aranżacjach Andrzeja Bonarka, spełnia tutaj bardzo ważną funkcję, bo nie tylko podbija nastrój i wprowadza w różne zaułki tematów, u Makuszyńskiego zresztą dość liczne, ale również poszerza takie elementy jak emocjonalność (Pieśń tęskniącej Matki oczekującej na powrót swojego syna czy Wołanie Matki Jacka i Placka), przestrzeń czy czas sceniczny. Rozśpiewane i roztańczone przedstawienie Domagały jest widowiskiem szalenie dynamicznym, rozedrganym od emocji, które raz pobudzają do wzruszenia, to znów skrzą się humorem, który zatrzymuje uśmiech na twarzach zarówno dzieci jak i dorosłych. A wszystko to prowadzi do finału, w którym okazuje się, że nie ma na świecie nic bardziej cennego od miłości matki, nic bardziej wartościowego od kromki zwykłego pomimo całej oczywistości tej prawdy, myśl ta wybrzmiewa w Rampie tak sugestywnie i radośnie, że pamięta się o niej jeszcze długo po wyjściu z teatru. (...) Rozśpiewani i roztańczeni bliźniacy (...) Jak na musical przystało, muzyka (skomponowana przez Tomasza Bajerskiego) rozbrzmiewa niemal bez przerwy, aktorzy śpiewają i tańczą - przy czym to pierwsze wychodzi im znacznie lepiej. Szczególne wrażenie robią Jacek i Placek, grani brawurowo przez dwie aktorki: Dorotę Osińską i Michalinę Brudnowską. Słowa piosenek bardzo szybko zapadają w pamięć, dzięki czemu już po jednym wysłuchaniu utworów dzieci chętnie je nucą. Twórcy spektaklu najwyraźniej to przewidzieli, gdyż do programu dołączona została płyta z 26 uwagę zasługują też scenografia i kostiumy, stworzone przez Małgorzatę Szydłowską. Pozornie proste, doskonale oddają nastrój przestawienia i ukazują pomysłowość ich twórczyni. Intrygujący od samego początku księżyc przejmuje raz na jakiś czas rolę ekranu, na którym wyświetlane są projekcje multimedialne, co dodatkowo czyni go jeszcze bardziej tajemniczym. Cezary Domagała po raz kolejny pokazał, że teatr dla dzieci to pojęcie bardzo szerokie, dające duże pole do popisu. Stwierdzam stanowczo, że i tym razem popis się udał! Świerżewska "O dwóch takich co ukradli księżyc" – recenzja spektaklu okiem rodzicaPatronat samego początku przedstawienie nabrało imponującego tempa, które odzwierciedlało temperament głównych bohaterów sztuki. Jacek i Placek od momentu swoich urodzin sprawiali wiele zamieszania na scenie i poza nią, gdy aktorzy urządzali pościgi i gonitwy pomiędzy rzędami siedzeń na widowni. Aktorki odgrywające główne role znakomicie uwypukliły urwisowskie cechy charakteru bliźniaków. Podróż przez wszystkie etapy muzycznej opowieści przebiegała wartko i z humorem. Jako centralny element dekoracji, przykuwał uwagę wielki księżyc. Były na nim wyświetlane różnorodne motywy graficzne i filmowe, znakomicie budujące i wzmacniające nastrój odgrywanych scen. Poza tym scenografia była raczej skromna i nie odwracała uwagi od gry aktorów. Całość inscenizacji dopełniły kostiumy, bardzo dobrze dobrane do ról, czy to biedaków z Zapiecka, poddanych w Psiej Górce, mieszkańców Złotego Miasta, czy wreszcie zbójców. Oprawa muzyczna z początku wydawała się monotonna, głównie przez szybkie tempo, jednak z biegiem przedstawienia zmieniała się, w zależności od wydarzeń ukazywanych na scenie. Nie bez znaczenia wydaje się kunszt wokalny wszystkich wykonawców. Teksty piosenek wpadają w ucho, tak że po kilkukrotnym odsłuchaniu przez dzieci płyty z muzyką ze spektaklu, odśpiewują całe ich fragmenty. Najnowszy spektakl familijny w Teatrze Rampa oglądałem z córkami w wieku 6 i 7 lat. One oglądały na stojąco, co jest niewątpliwie najlepszą rekomendacją ze strony widzów, dla których to widowisko zostało stworzone. Z rodziną do RampySwoje czterdziestolecie, obchodzone w Międzynarodowy Dzień Teatru, Teatr Rampa uczcił kolejną udaną teatru na Targówku po raz kolejny pokazuje, że jest miejscem przyjaznym dla całej rodziny, promującym pozytywne wartości. Warto przy tej okazji przypomnieć, że od 2012 r. teatr ten organizuje weekendy familijne, czyli sobotnio-niedzielne przedstawienia dla rodzin z dziećmi, cieszące się sporym zainteresowaniem. Po spektaklach takich jak "Tajemniczy ogród", "W pogoni za bajką" czy "Awantura o Basię" na scenie dziecięco-młodzieżowej zagościła adaptacja słynnej powieści Kornela Makuszyńskiego "O dwóch takich, co ukradli księżyc". Spektakl, jak cała twórczość Makuszyńskiego, przesiąknięty jest pochwałą rodziny, uczciwego i ubogiego życia oraz wartości takich jak przyjaźń, dobroć i bezinteresowna pomoc. Wielbiciele prozy pisarza zwanego "autorem uśmiechniętych książek" na pewno się nie bohaterami są bracia bliźniacy, Jacek i Placek, którzy przychodzą na świat w ubogiej, lecz kochającej się rodzinie mieszkającej we wsi Zapiecek. Szybko się okazuje, że chłopcy są skorzy do psikusów, rozkapryszeni i leniwi. Uczciwej pracy unikają jak ognia, więc kiedy rodzice wysyłają ich w pole, wyruszają w świat, by szukać miejsca, gdzie życie jest łatwe, lekkie i przyjemne. Przeżyte po drodze przygody uświadamiają im jednak, że jedynym sposobem na odnalezienie szczęścia jest ciężka praca oraz okazywanie rodzicom szacunku i zwraca uwagę ciekawą scenografią oraz dynamiczną muzyką i tańcem. Piosenki są pełne humoru, choć niektóre sceny wydają się odrobinę zbyt mroczne, co może przestraszyć młodsze dzieci. W rolę Placka wcieliła się aktorka i wokalistka, znana z programów takich jak "Bitwa na głosy" czy "The Voice of Poland" Michalina Bródnowska. Największym atutem spektaklu jest fakt, że wszystko jest w nim na swoim miejscu: mama jest mamą, tata tatą, dobro dobrem, a zło złem.» Iwona ŻurekTygodnik idziemy11 kwietnia 2015 Rampa dla młodych widzów(…)Cezary Domagała adaptował tekst Makuszyńskiego dla potrzeb teatralnej sceny. Napisał też słowa piosenek do muzyki Tomasza Bajerskiego, a wszystko sprawnie i rzetelnie wyreżyserował. (...)Na scenie Rampy jest wirująco i kolorowo. Niemal baśniowo. Dwie młode, delikatne w swojej posturze aktorki szaleją. Dorota Osińska jako Jacek doskonale prezentuje walory głosowe (…). Bez zarzutu w rolę Placka wcieliła się Michalina Brudnowska. Dziewczyny po prostu "roznoszą" scenę. Są znakomite ruchowo. Obdarowują swoje postacie bogactwem przeróżnych uczuć, humorem i zawodzą w spektaklu jak zawsze znakomici aktorzy Rampy: Małgorzata Duda-Kozera, Magdalena Cwenówna-Hanuszkiewicz, Dominika Łakomska, Andrzej Niemirski, Mieczysław Morański, Maciej Gąsiorek i Piotr spektaklu jest dużo ruchu, co wpływa na jego niezwykłą dynamikę (może chwilami odczuwa się nawet jej nadmiar). Nowoczesne aranżacje muzyczne autorstwa Andrzeja Bonarka sprawiają, że piosenki skrzą się nie tylko linią melodyczną, ale i bogactwem w Rampie mogą oglądać nie tylko dzieci. Z pewnością zaspokoi on zainteresowania i oczekiwania widzów dorosłych. Bo łobuzerstwo bliźniaków jest lekkie, a nawet przyjemne. (...)Znakomicie prezentują się w musicalu sceny zbiorowe, których wizytówką stają się wspólnie śpiewane piosenki świadczące o znakomitych głosach aktorów i ich świetnym przygotowaniu wokalnym. Kolorowa, zabawna, ale jakże funkcjonalna scenografia autorstwa Małgorzaty Szydłowskiej przenosi widza w zaczarowany świat (…), w którym dzieci i dorośli znajdą życiowe prawdy i wartości. Ten spektakl mówi o rodzinnej miłości, dziecięcej przyjaźni, o ludzkiej dobroci. To apoteoza rodzinnego życia i rodzinnych wartości (tato jest tatą, a mama mamą). Rzetelność inscenizacyjna idzie w parze z walorami prozy Makuszyńskiego. Rodzice śmiało mogą wybrać się ze swoimi pociechami na spektakl w ramach Dnia Dziecka i Dnia Matki. Marzena RutkowskaTygodnik Ciechanowski nr 1912 maja 2015 Partner: Tytuł oryginalny:Jacek i Placek na tropie księżyca Autor sztuki:wg Kornela Makuszyńskiego Scenografia:Ewelina Miąsik Choreografia:Jarosław Staniek Kierownik muzyczny:Nikodem Wróbel Słowa piosenekAndrzej Mogielnicki Przygotowanie wokalnePaulina Grochowska Reżyseria światełAleksander Trafas Reżyseria dźwiękuJędrzej Roch Rochecki Obsada: Adam Mortas Agnieszka Płoszajska / Kornelia Raniszewska Bartłomiej Sudak Zespół MARHEAVY: (oraz) Mateusz Gruszkowski / Wojciech Zadrużyński Michał Rybka / Maciej Olesiński Nikodem Wróbel / Rafał "Zwierzak" Zieliński Uwagi:na motywach powieści Kornela Makuszyńskiego "O dwóch takich, co ukradli księżyc" {"rate": {"id":"8232","linkUrl":"/film/O+dw%C3%B3ch+takich%2C+co+ukradli+Ksi%C4%99%C5%BCyc-1962-8232","alt":"O dwóch takich, co ukradli Księżyc","imgUrl":" Jacek i Placek, chcąc na zawsze uniknąć pracy, postanawiają ukraść księżyc, a następnie go sprzedać. Więcej Mniej {"tv":"/film/O+dw%C3%B3ch+takich%2C+co+ukradli+Ksi%C4%99%C5%BCyc-1962-8232/tv","cinema":"/film/O+dw%C3%B3ch+takich%2C+co+ukradli+Ksi%C4%99%C5%BCyc-1962-8232/showtimes/_cityName_"} {"linkA":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeA","linkB":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeB"} W chacie ubogiego mieszkańca wsi Zapiecek przychodzą na świat dwaj żarłoczni, leniwi i okrutni bliźniacy - Jacek i Placek. Bez przerwy płatają złośliwe figle spokojnym mieszkańcom. Aby oddalić od siebie na zawsze widmo jakiejkolwiek pracy, postanawiają ukraść z nieba złoty księżyc i go sprzedać. Wyruszają w drogę; by mieć co jeść,W chacie ubogiego mieszkańca wsi Zapiecek przychodzą na świat dwaj żarłoczni, leniwi i okrutni bliźniacy - Jacek i Placek. Bez przerwy płatają złośliwe figle spokojnym mieszkańcom. Aby oddalić od siebie na zawsze widmo jakiejkolwiek pracy, postanawiają ukraść z nieba złoty księżyc i go sprzedać. Wyruszają w drogę; by mieć co jeść, zabierają swej matce ostatni bochenek chleba, który niebawem zamienia się w kamień. Po wielu perypetiach udaje się im złowić księżyc w sieć, ale wpadają w ręce zbójców. Ponieważ księżyc przeszedł w nów i zniknął z sieci, biorą udział w zbójeckiej wyprawie do złotego miasta. Tu przekonują się o pozornej wartości wszelkich skarbów. Postanawiają wrócić do Zapiecka i pomagać rodzicom w pracy. Film kręcony był na wydmach ruchomych w okolicach Łeby (Polska). Niestety, oni grali dalej, a jeden z nich wciąż nie wie , kiedy ze sceny zejść. Oby jak najmniej takich karier niespełnionych małych aktorów. Ktoś wie, jak się dalej potoczyły ich losy? Zagrali gdzieś jeszcze? i to w dobrym tego słowa znaczeniu. Spróbujcie spojrzeć na niego bez kontekstów politycznych. Tak też powstawał. Mam to szczęście że znam go z dzieciństwa i pamiętam nawet teraz, jak pierwszy raz oglądałam go jak zahipnotyzowana. Odlot zupełny. Środki których użyto... toż to jest ... więcej Fantastyczna scenografia, bardzo plastyczny film. Trochę to kiepskie, że ludzie oceniają go tak nisko ze względów politycznych, jakby to miało cokolwiek wspólnego z filmem . Pamiętam, że zrobił na mnie duże wrażenie, gdy byłam dzieckiem i nadal oglądam go z przyjemnością, ma ciekawą, historię i ... więcej Swoja droga zapowiadali się tak niepozornie:) Bliźniacy Jacek i Placek niemal od dnia urodzin dają się we znaki mieszkańcom Zapiecka. Ich skłonność do robienia złośliwych żartów nie idzie jednak w parze z pracowitością: chłopcom marzy się wygodne życie. Żeby je sobie zapewnić, postanawiają ukraść księżyc, by potem sprzedać go z zyskiem. Zdeterminowani w osiągnięciu celu, przekonani o swojej bezkarności - ruszają w podróż, która stanie się dla nich lekcją życia. Zrealizowany w 1962 roku film Jana Batorego to adaptacja powieści Kornela Makuszyńskiego, klasyka literatury dziecięcej. Co ciekawe, jego współscenarzystą był inny znany pisarz i autor utworów dla dzieci - Jan Brzechwa, który wymyślił też słowa śpiewanej przez braci piosenki. Twórcy filmu zachowali nie tylko moralizatorski przekaz książki, ale i jej nieco surrealistyczny klimat. W efekcie powstał na poły baśniowy moralitet o tym, że są w życiu rzeczy cenniejsze niż złoto - do obejrzenia zarówno przez dzieci, jak i dorosłych. Szczególną zachętę stanowi obsada filmu: matkę chłopców zagrała bowiem "polska Gingers Rogers", czyli Helena Grossówna, gwiazda przedwojennego kina i była to jedna z zaledwie kilku powojennych filmowych ról tej aktorki. Nie sposób też zapomnieć o odtwórcach tytułowych ról, czyli 13-letnich wówczas braciach Jarosławie i Lechu Kaczyńskich, dla których udział w filmie pozostał tylko epizodem w biografii. Emisja filmu na antneie Kino Polska w sobotę, 27 grudnia, o godz.

jacek i placek to bliźniacy piosenka